Overal op internet lees je verschillende verhalen over de PSD2, de Payment Service Directive 2. Vaak wordt in de berichtgeving slechts een subset van de vernieuwde wet- en regelgeving behandeld. Ook is de PSD2 nog niet overal van kracht, maar kun je, zelfs als je gevestigd bent in een land waar de regelgeving nog niet is geïmplementeerd, er toch mee te maken krijgen. Ik probeer in zo eenvoudig mogelijke taal uit te leggen wat je, als klant van Pay.nl, écht zou moeten weten over de PSD2.
De PSD2 is een vervolg op de PSD1 (die vanaf 13 november 2007 van kracht is geworden). De PSD2 is op 25 november 2015 als Europese Wet aangenomen en landen zijn verplicht deze regelgeving in nationale wetgevingen op te nemen voor 13 januari 2018. De PSD2 heeft onder andere als doelstelling:
Voor betalingen per telefoon geldt dat er via betaalde servicenummers maximaal 300 euro per gebruiker per maand afgerekend mag worden, met een maximum 50 euro per sessie. Deze regels zijn ondertussen ingevoerd. Om niet boven de 50 euro uit te komen, is de maximale transactiewaarde op 45 euro vastgesteld. Dit basisbedrag + ongeveer 10% aan kosten blijft in totaal onder de 50 euro. Pay.nl kan enkel een limiet instellen voor haar servicenummers. Ook de operator moet deze limieten hanteren, echter gelden deze limieten dan voor het totale gebruik van servicenummers voor de specifieke gebruiker. Het is dus mogelijk dat een klant onze diensten niet kan gebruiken, omdat hij al elders betaaldiensten heeft afgenomen. Omgekeerd kan natuurlijk ook.
Kosten doorbelasten:
U mag voor consumentenbetalingen binnen de Eurozone bij de gebruikelijke betaalopties (debitcards + bepaalde creditcards) geen toeslagen meer rekenen. Met andere woorden, geen kosten doorberekenen voor PIN (Meastro en VPAY), iDEAL, Bancontact, GiroPay etc. (de zogenoemde SEPA betaalopties) maar ook niet bij creditcards van MasterCard en Visa (incl. sub-brands als DanKort, CartaSi, Carte Bleue enz).